Halife Harun Reşid Bağdat şehrinin dışına çıkmış, kırlarda gezinerek dinlenmek istiyordu. Yeşillikler arasında tozlu yolarda ilerlerken, yan taraftaki bahçede toprak kazan bir genç gördü. Delikanlı büyük bir şevkle toprağı kazıyor, belli ki su kuyusu açıyordu.
Harun Reşit delikanlıya yaklaştı:
-Pek şevkli çalışıyorsun, dedi.
Delikanlı başını kaldırmadan cevap verdi.
-Elbette, bir iki gün içinde suyu çıkarırsam tam 10 altın alacağım. Bununla hem borcumu ödeyecek, hem de ödüncümü vereceğim.
Halife birşeyler anlamamıştı. Sordu:
-Ne demek hem borcumu ödeyecek hem de ödüncümü vereceğim?
Delikanlı elindeki kazmayı koltuğunun altına dikip baston gibi dayayarak anlatmaya başladı:
-Kazandığım paranın masrafından artan kısmını ikiye bölerim. Yarısını baba ve anama verir, borcumu öderim. Kalan yarısınıda çocuklarıma harcar, ileride alacağım ödüncümü vermiş olurum.
-Peki senin ana ve babana borcun mu var?
-Elbette, ben bir et parçasıyken bana hizmete başladılar. Elim iş tutuncaya kadar da bu hizmetlerine devam ettiler. Onlara bu yüzden borçluyum. Bu borcumu ödüyor, vaktiyle yaptıkları hizmetlerinin karşılığını ömrü boyu vermekle huzur ve saadet duyuyorum.
İşte borcumu ödüyorum derken bunu kastettim. Ödünç veriyorum dememden ise, çocuklarıma yaptığım masraf, onlara harcadığım paralardır. ben onları bütün ihtiyaçlarını şimdi seve seve karşılıyorum. Çünkü yarın onlarda bana bakacak. Şimdi verdiğim ödünçlerimi o zaman bana iade edecekler. İŞte bunun için şevkel çalışıyor, çalışmaktan da zevk alıyorum. Bundan anam babam memnun olduğu gibi, çocuklarım da memnun. Ailem içinde huzur ve saadet var.
Halife dayanamayıp, tekrar sordu:
-Sen bu anlayışı nereden aldın?
-Kur'an'dan. Kur'an-ı Kerim: ''Ana babaya itaat edin, şevkatle bakın çocuklarınızı ihmal etmeyin buyurmaktadır.
Halife kendi kendine:
-Gençleri böyle düşünen bir millet ne kadar huzurlu olur, diye mırıldandı.
0 yorum:
Yorum Gönder